سیر با نام علمی (نام علمی: Allium sativum) گیاهی است از راسته مارچوبه‌سانان (Asparagales) از تیره نرگسیان و زیر تیره پیازیان (Alliaceae) و سرده والک (Allium).سیر گیاهی است علفی و دائمی که ساقه آن تا ارتفاع ۴۰ سانتیمتر نیز می‌رسد. قسمت زیر زمینی آن متورم و مرکب از ۵ تا ۱۲ قطعه و محصور در غشاهای نازک و ظریف برنگ خاکستری مایل به سفید می‌باشد. برگهای آن باریک و نواری شکل برنگ سبز تیره و گلهای آن کوچک و صورتی رنگ که بصورت یک چتر در انتهای ساقه ظاهر می‌شود.

زیره سبز یک گیاه گلدار از خانواده چتریان و گیاه بومی شرق مدیترانه تا هند است. از دانه‌های آن در غذاهای بسیاری استفاده می‌کنند. زیره عضوی از خانواده جعفری است. گیاه آن می‌تواند تا ۳۰-۵۰ سانتی متر رشد کند و گل‌هایی سفید و صورتی دارد و طول برگهایش به ۵-۱۰ سانتی متر می‌رسد.

پسته گونه‌ای گیاه است. این گیاه در کشورهایی مثل ایران، سوریه، ترکمنستان و غرب افغانستان رشد می‌کند.همه ما پسته را خوب میشناسیم و از خواص آن آگاهی داریم.

اُرِس یا هُرس یا سرو کوهی گونه‌ای سرو است که در مناطق کوهستانی می‌روید. این درخت در برابر ناملایمات طبیعی بسیار مقاوم است. این درخت در دامنه جنوبی رشته کوههای البرز، از آذربایجان تا خراسان و به ویژه در کوهستانهای شرق کشور و در ارتفاعات جیرفت کرمان منطقه سربیژن به صورت عمومی و متراکم یافت می‌شود. برخی درختان ارس، مانند درخت ارس روستای ابرسیج قدمتی چند هزار ساله دارند. در شمال استان خراسان رضوی در منطقه هزار مسجد جنگلهای تحت حفاظت از درخت ارس وجود دارد. اُرِس از جمله درختان حفاظت شده به شمار می‌آید که قطع آن ممنوع است. درخت اورس در رشته کوه زاگرس هم وجود دارد.در ترکی به آن آردئج، آردئچ، آتوش و آردئش و در کردی (کرمانجی) به آن مَرخ گویند و اعراب میوه آنرا ابهل نامند.

شمعدانی با نام علمی Pelargonium سرده‌ای از گیاهان گل‌دار است و حدود ۲۰۰ گونه می‌دارد. شمعدانی ها در واقع، گیاهانی هستند با خاستگاه آفریقایی و استرالیایی. بعضی گونه‌های آن در شمال آمریکا و استرالیا انتشار دارند و عده‌ای نیز به مناطق مدیترانه‌ای وارد شده‌اند. گونه‌های مختلفی نیز به صورت گیاهان زینتی در پارکها کاشته می‌شوند که باغبانان معمولاً آن را، به جای پلارگونیوم و به غلط، ژرانیوم می‌نامند. گلها در این جنس کاملاً صفات ویژه خود را دارند و در بخشی از نهنج آنها که با سطح پشتی گل ارتباط دارد منفذ و دهانه‌ای یافت می‌شود که آغاز حفره‌ای ممتد و لوله‌ای شکل در داخل دمگل است و در واقع جانشین دیسک به شمار می‌رود.

 ایرانیان و رومی های باستان از روغن شتر مرغ به دو منظور زیبایی و دارویی در درمان زخم، سوختگی استفاده می کردند.به گزارش باشگاه خبرنگاران، مطالعات و تحقیقات بر روی روغن شتر مرغ اثبات کرده است که این روغن جهت کاهش التهاب،درد،التیام بازسازی پوست بسیار مفید است. روغن شتر مرغ به علت دارا بودن اسیدهای چرب ضروری امگا  ۳ و ۶ و ۹  که مورد نیاز بدن انسان است و بدن قادر به ساختن این اسید های چرب ضروری نیست و باید روزانه از بیرون بدن تامین شود. این اسید های چرب برای تقسیم ،بهبود و رشد سلولی پوست لازم است. روغن شترمرغ یکی از شگفت انگیز ترین روغن های جهان است که به علت ریز مولکول بودن تقریبا شبیه اسیدهای چرب در پوست انسان است و نیز به جهت دمای ذوب پایین با سرعت فوق العاده ای بدون چربی دادن به پوست ،جذب بدن می شود و منافذ پوست را مسدود نمی کند.

ریشه درخت بادام بسیار قوی است. این درخت می‌تواند حتی با كمی رطوبت نیز رشد كند. برگ‌های آن بیضی، باریك، نوك تیز و به رنگ سبز می‌باشد. گل‌های آن بسیار زیبا و به‌رنگ صورتی است. در اوایل بهار شكوفه‌های بادام ظاهر می‌شود.

آویشن (در انگلیسی Thymus vulgaris) یکی از شناخته شده‌ترین گیاهان دارویی از تیره نعنا است. آویشن درختچه‌ای کوتاه و پرشاخه است که برگهای نازک و متقابل دارد. دارای گل‌هایی سفید چتری و منفرد است.

کُندُر (Olibanum) گیاهی دارویی است از راسته افراسانان (Sapindales) که از شیره آن هم به عنوان خوشبو کننده استفاده می‌شود. شیره کندر را معمولاً با اسپنددانه می‌سوزانند. در عربی به آن صمغ معنوی گویند.نام علمی این گیاه Boswellia thurifera یا B. sacra و همچنین B. carterii است. طعم این عصاره بسیار تلخ است.

بابونه، گیاهی است یک‌ساله، معطر و به ارتفاع ۲۰ تا ۴۰ سانتیمتر که بصورت خودرو در مزارع و کنار جاده‌ها می‌روید. ساقه آن دارای انشعاباتی است و برگ‌های آن بریدگی‌های باریک و دراز با ظاهر برگچه مانند دارد. قسمت مورد استفاده این گیاه، کاپیتول‌های آن است که در فاصله ماه‌های اردیبهشت تا مهر ماه، آن را از ساقه جدا می‌کنند.